Виктор Савин нима драмтеатр ассьыс 94-ӧд сезонсӧ восьтіс Борис Васильевлӧн повесьт серти «А зори здесь тихие. Лебёдушки» спектакльӧн. Режиссёрыс Денис Рассыхаев.
Великӧй Отечественнӧй война кадӧ Карелияса сиктын боеч-зенитчикъяс нинӧм вӧчигмоз юӧны-кодалӧны. Старшина Васковлы тайӧ оз кажитчы, но ӧлӧдны салдатъясӧс оз вермы. И сійӧ корӧ командирсӧ ыстыны ютӧм боечьясӧс. И со ыстӧны: взводӧ вайӧдӧны том нывъясӧс. Таысь, дерт, старшиналы абу нимкодь. Ӧтикӧ, майшасьӧ аньяскӧд нокысь, а мӧд-кӧ, сылы зэв жальӧсь найӧ. Ӧд фашистлы паныд тышкасьны – абу аньяслӧн мог. Но мый сэсся вӧчан, олӧмыс кӧ сэки вӧлі сэтшӧм.
Том зенитчицаяслӧн воӧм бӧрын лӧньлуныс помасьӧ. Вӧрысь казялӧны кык немечӧс. Зенитчицаяслӧн чайтӧм серти, фашистъяс кӧсйӧны взорвитны кӧрт туй, а тайӧс вӧчны лэдзны некыдз эз позь. И старшина Федот Васков вит боечкӧд – Женя Комельковакӧд, Рита Осянинакӧд, Лиза Бричкинакӧд, Галя Четвертаккӧд да Соня Гурвичкӧд – мӧдӧдчӧ фашистъясӧс пановтны. Миян боечьяс дасьтысьӧны нин кутны кык вӧрӧгӧс, но вӧлӧмаӧсь дас квайтӧн. Кыдзи вит нывлы тайӧс вӧчны?! Отсӧг вылӧ некод оз во да, нывъяс сьӧрсьӧн-бӧрсьӧн пӧгибнитӧны. Федот Васковлӧн сьӧлӧмыс висьӧ на вӧсна, но дорйыны либӧ мыйкӧ вежны оз жӧ вермы…
Борис Васильевлысь «А зори здесь тихие…» повесьтсӧ быдӧн тӧдӧ. Эз кӧ лыддьыв, видзӧдіс киносӧ. И, дерт, Виктор Савин нима драмтеатрын татшӧм постановкасӧ дасьтӧмыс зэв тӧдчана. Торйӧн нин ӧні, кор кодсюрӧ вежлалӧны либӧ тшӧктӧны вунӧдны историянымӧс.
Выль постановкаса режиссёр Денис Рассыхаевлӧн кывъяс серти, спектакльын сійӧ эз кӧсйы висьтавны сӧмын война йылысь, а медсясӧ аньлӧн ыджыд пай йылысь. Спектакльыс шусьӧ «А зори здесь тихие. Лебёдушки». И тайӧ абу весьшӧрӧ. Лебёдушки, комиӧн кӧ, юсьяс, тані лоӧны ань мыгӧрӧн. Режиссёр петкӧдлӧ витнан аньлысь олӧмсӧ чужӧмсяньыс кувтӧдзыс. Мый йылысь мӧвпалісны, кыдзи олісны война пансьытӧдз, но сэсся налӧн став шудыс пасьмуніс да олӧмыс кадысь водз орис.
Постановкаыс кузь, мунӧ куим час да джын. Но таысь дженьыдджык кадӧн эськӧ эз вермыны петкӧдлыны торйӧн быдӧнлысь судьбасӧ.
Видзӧдсьӧ спектакльыс кокньыда. Кӧть и тӧдса нин шог помыс, спектакль чӧжыс абу сӧмын курыд ру. Геройяс корсюрӧ шмонитӧны, да и нывъяслысь войнакӧд йитчытӧм олӧмсӧ режиссёр петкӧдлӧма кыпыда. Кӧнсюрӧ и нюмыд петӧ.
Но шог помыс, дерт, некодӧс эз коль веськодьӧн. Залыс бӧрддзис, кор эбӧстӧм да ранитчӧм старшина Васковӧс кувсьӧм нывъяслӧн лолыс кыпӧдлывліс, сетіс вын мунны помӧдз.
Такӧд йитӧдын торйӧн колӧ пасйыны хореограф Елена Ноткиналысь уджсӧ, артистъяслысь вӧрасногсӧ бура мӧвпыштӧма да. Тшӧтш колӧ пасйыны зільӧмсӧ и художник Анна Голеноклысь, коді декорация отсӧгӧн вермис вайӧдны видзӧдысьӧс Карелияса вӧрӧ, вуджӧдіс зыбуч нюрӧд.
Кывкӧртавны кӧ, и артистъяслӧн, и режиссёрлӧн, и хореографлӧн да художниклӧн ӧтувъя уджысь артмис сьӧлӧм вӧрзьӧдана постановка. <>
Екатерина МАКАРОВА.
Снимокъясыс Иван ФЕДОСЕЕВЛӦН.